Armonli sevgi tarixi...!

13.04.2012

13067

Bundan bir yil oldin jonimdan
ortiq ko'rgan, hayotimni
mazmuniga aylangan inson -
sevganim avtoxalokat tufayli
vafot etdi. Shundan so'ng ancha
paytgacha o'zimga kelolmay
yurdim...
Bir birimizga qattiq bog'lanib
qolgandik, undan ayrilishdan
judayam qo'rqardim. U judayam
rashkchi, o'jar inson edi, shu
tufayli ham undan ko'p jaxlim
chiqardi, u doim menga "rashkim
sevgimga soqchi, xafa bo'lmagin
jonim" dib köp aytardi. Uni o'qishi
tufayli kam ko'rishardik.
Telefonda gaplashish ham qiyin
bo'lardi, lekin u ilojini topib
bo'sayam tel. qilardi. Ayniqsa u
menga ko'p sms yozardi, sms
ko'pligidan telefonimga ham
sig'masdi, o'chirib tashlashga
ko'zim qiymasdi. Uni
uchratganimdan ju dayam baxtli
edim. Lekin baxtli kunlarim atigi
3 yil ekan... Umrini so'ngi
kunlarida men bilan köp
ko'rishish uchun o'qishdan
qochardi, sababini so'rasam,
"sani yo'qotishdan qo'rqaman",
"sani ko'p sog'invoman", shunga
o'xshash gaplarni ko'p gapirardi.
Ko'proq yonimda bo'lishini
xohlardi, g'alati gaplarni ko'p
aytardi. Gaplaridan qo'rqib
ketardim, xuddi mani tashlab
qayoqqadir ketayotgandek
tuyulardi.
Qo'rqanim bo'ldi, u mani bir
umrga azoblarga tashlab ketdi.
O'zi bilan orzularimizni ham olib
ketdi. Usiz hayotim mazmunini
yo'qotgandek. Yashashimni qizig'i
qomadi. Faqatgina xotiralarim
bilan yashardim. Hayollarim bilan
qabriga qandoq borib
qolganimmi bilmasdim, to'yib
to'yib yig'lab kelardim, kunlarim
shu tarzda o'tardi. Uyimdagilar u
xaqida bilishmasdi, ular ham
xabar topishdi. Tunu kun uni
o'ylab, bu dunyoda yo'qligiga
chidomasdim,
yig'layverganimdan, ohiri
shifoxonaga tushdim. Kechasi
uhlolmay uni o'ylab yotgandim,
telefonimga xabar kelgani haqida
belgi berildi. Raqami yashirin edi.
Xabarni ochib o'qidim. " O'zimmi
farishtam siqilma, ota-onangni
qiynama, meni sevsang o'zinga
azob berib, meniyam qiynama
jonim!Bilasanmi baxt nima baxt
bu baxtsizlikni yenga olishdir.